Verplichtingen

Een weekend met bezoekjes aan je. Gewoon, omdat ik denk dat je het zo fijn vindt. Niet alsmaar aan die tafel, op je eigen plek, aan het raam, in de huiskamer, waar het stil is en vaak zo stil blijft. Ik neem je mee naar beneden waar we koffie en thee drinken en we kijken toe hoe ze de tafels dekken voor de lunch. De schoon gewassen, gestreken witte tafellakens gaan op de tafels, net als gisteren en waarschijnlijk ook morgen. Je begrijpt het niet helemaal en ik leg het uit. Je kijkt je ogen uit en je voelt dat jullie goed verzorgd worden. Het maakt je blij. 

We gaan naar boven en als ik wegga, vraag je: "Is het zo klaar en goed? Of heb ik nog andere verplichtingen te doen?". Ik antwoord je dat je nu lekker kunt blijven zitten en geef je een dikke knuffel. Je lacht en zwaait.