Geluk .....in een half uur

Gisteren was ik bij je. We moeten wachten op de dokter die zo komt. Jij weet van niets. Je eet lekker een boterham met slaatje. Iedereen eet zo'n boterham. Het is vijf uur. Ik krijg ook een slaatje. De verzorgsters zijn lief en vragen of het smaakt. Jouw tafelgenoot vertelt mij een verhaal over de dominee. Ik begrijp het voor een klein deel. Hij vindt ook de opwaaiende zonneschermen niet mooi. En een andere tafelgenoot vraagt aan mij of hij nu met de fiets naar huis mag. Jij wilt mij beschermen en zegt "doe maar niets hoor". Ik vertel je over de dokter en het onderzoek. Je snapt het en vergeet het vervolgens weer. Het eten is op, we moeten wachten en de bewegelijkheid bij de medebewoners neemt toe. Ik pak jouw nagel etui en neem het mee naar de huiskamer. Het idee staat je aan en binnen een minuut ben jij aandachtig jouw nagels aan het verzorgen. Je beseft dat we in de huiskamer zitten en je voelt je een beetje bekeken. Al gauw ben je ook dit vergeten. We hebben net lekkere crème op onze nagels en handen, als de dokter ons komt halen. Geluk ...in een half uur.