Willen zij dit ook?

In mijn vorige blog, ‘Youngsters, de hipsters onder de ouderen’, maakten jullie kennis met mijn idee om me met coaching te richten op ouderen. Met zoveel ouderen/youngsters om me heen, is het gemakkelijk een marktonderzoekje te organiseren, dus ik heb een focus group georganiseerd. De leeftijd was tussen de 65 en 86 jaar, mannen en vrouwen gemixed, alleenstaanden en stellen. Gewoon aan de huiskamertafel. Een goed gesprek.

Geen drempels 

Willen jullie gebruik maken van een coach? Gewoon thuis, zonder vast tarief?

“Ja, graag, ik zou het ook mijn vriendinnen aanraden” zeiden de vrouwen.
“Dat weet ik nog niet hoor,” zeiden de mannen.

Het idee dat je zelf mag bepalen hoeveel je er voor over hebt en hoeveel tijd je ‘neemt’, spreekt in ieder geval aan. One minute coaching. Laagdrempelig, zonder het gevoel te hebben dat je een traject in gaat. Heel belangrijk, volgens mijn respondenten.

Positieve benadering 

Coaching wordt blijkbaar toch nog met psychische problemen geassocieerd. Alsof er een bepaalde oplossing, een einddoel moet worden behaald. Begeleiding, beter worden, op weg naar resultaat. Nee, dat spreekt hen dan weer niet zo aan. Coaching vonden ze daarom geen goede term. Ze stelden het volgende voor: Huiselijk geluk in 1 minuut. Daar kan ik me wel in vinden. Zo staat niet het middel centraal, maar het doel!

Samen naar Omroep Max

Bij het onderwerp promotie gingen mijn hulpvaardige buren los. In de plaatselijke blaadjes en krantjes, huis-aan-huis flyeren, via de ouderenbond, de bibliotheek, advertenties bij de schouwburg of het filmhuis… Ik mocht hen wel inzetten als pilot, ze gingen er verder over denken en bespreken met hun kinderen. Als mijn nieuwe product succes heeft, willen zij wel met me mee naar Omroep Max, om om half zes bij Martine van Os en Sybrand Niessen aan te schuiven.

Betrokkenheid alom en goede ideeën te over. Betere ambassadeurs kan ik me niet wensen!